Seizoen 3

[Clémence♥]

'Doe ik,' stamel ik. 'Ik ga je missen..'

[Brooke♥.]

'Ik jou ook C,' zeg ik. 'Ik jou ook...'
---
Nu mogen de eindposts met tijdsprongen en gedoe enzo komen xD

[JENNiFER♥.]

Oh! Dan komt hier mijn eindpost

30 mei 2010
Melody
Lucien en ik stonden vandaag al vroeg op het vliegveld van Antwerpen. Gelukkig konden we de dagen na de bruiloft van E & Nathan nog gauw nieuwe paspoorten aanmaken. Aangezien onze paspoorten, allebei, verlopen waren. 'Ik reis niet zoveel,' was mijn smoes, maar tevens ook die van Lucien. Even serieus, wij zijn gewoon echt; twee zielen, één gedachte!?
We hebben net ons geld ingewisseld, met dollars, en zitten nu in de Starbucks een koffie te dronken.
'Wat is het vroeg!' Zeg ik gapend, terwijl ik een slokje van me cappuccino neem. 'Ja, maar dat moet wel, door het tijdsverschil,' vertelt Lucien. Ik lach. 'Straks zitten we in het heerlijke Miami! Oeh. Of nou ja, straks... over zoveel uur.' 'Inderdaad.' Plots gaan er allemaal mensen weg, en zijn we zowat de enige. 'Uh? Hoelaat moesten we ook alweer naar de gate lopen?' Vraag ik verbaasd. 'Over een kwartier. Dan zijn we er ruim en halfuur van tevoren,' vertelt Lucien. Ik knik. 'Oké.'

Na het kwartiertje, wat eigenlijk best snel ging, lopen we naar de gate toe. Eerst moeten we onze bagage laten checken op overgewicht. 'O nee, ik heb best veel kleding mee,' stamel ik geschrokken. Lucien grinnikt. 'Kleding is toch niet zo zwaar? Of heb je ook een hele collectie schoenen mee?' 'Nee,' zeg ik meteen. Uiteindelijk bleek de bagage gewoon goed te zijn. Daarna gingen we met onze handbagage verder lopen en moesten we door een metaaldetector. Eerst gaat Lucien er vlekkeloos doorheen. 'Nu jij,' zegt hij lachend. Ik knik en loop erdoorheen, maar dan begint het apparaat te piepen. 'Omg!?' Roep ik geschrokken. 'Rustig, rustig,' zegt de douane man. Hij neemt me handbagage over en maakt de tas voorzichtig open, met de nodige bescherming. Alsof ik een crimineel ben! 'Hm, misschien was het deze ring...' stamelt hij, terwijl hij de verlovingsring laat zien. Hij gaat ermee door de metaaldetector, waarna dat ding begint te piepen. De man grinnikt. 'Het was de ring.' Ik haal opgelucht adem. 'Gelukkig.' Ik neem me handbagage weer terug, waarna de man nog even onze tickets checkt. Alles klopt en we mogen door.
'Wat een gedoe,' zeg ik zuchtend, terwijl we door de hal lopen, richting het vliegtuig. Lucien knikt. Dan komen we weer bij iemand, die onze tickets wilt checken. Ik zucht. Al gauw lopen we weer door naar het vliegtuig! Eindelijk! We zoeken een leuk plekje uit en gaan zitten. 'Zo spannend! Ons reisje gaat bijna beginnen!' Zeg ik enthousiast. 'je gaat toch niet hyper worden, hè?' Vraagt Lucien lachend. Ik schud lachend me hoofd.

Voordat het vliegtuig de lucht in gaat, vertelt de stewardess hoe alles werkt en zo. Met reddingsvesten en al die dingen. Na een hele uitleg, van volgens mij een half uur, maar het kan ook maar een kwartier geweest zijn, of zelfs 10 minuten... stijgen we dan eindelijk op! Even zeg ik niets, het voelt zo raar. Voor de zekerheid doe ik me ogen dicht. Ik denk aan me tijd in Anubis, aan alle vrienden, aan me ouders, aan Victor, aan Trudie en Ibrahim, aan alle mysteries. Alles laat ik nu achter me, om samen met Lucien lekker uit te rusten in Miami. Hmmm... Miami!!

'Het vliegtuig is nu in de lucht en jullie kunnen nu rustig door het toestel lopen!' Roept de piloot om. Ik open me ogen weer en kijk uit het raam. Daarna kijk ik naar Lucien. Hij glimlacht. 'We zitten hoog, hè?' Ik knik. 'Heel hoog. Zou een nog steeds hetzelfde zijn zo hoog boven het land?' 'Daar komen we maar op een manier achter...' stamelt Lucien. Hij komt dichterbij met z'n gezicht, waarna onze lippen elkaar raken.

Wat er verder allemaal gebeurde op de huwelijksreis... is geschiedenis...
In ieder geval leven ze nog lang en gelukkig samen.

THE END♥ ...of Melody&Lucien - seizoen 3

[Iwouldfightforanubis♥]

schattig!♥

[Chicary♥.]

omg, even commentaar op de stukjes van E en C, dit is een mening die J ook wel met me meedraagt, Het was erg^^ XD Veel meer dan ons, dus, verder niks xD dat moest ik even kwijt xD vanuit mijn ooogpunt en die van J^^
en oja! het bovenstaande stukje hier!! ZO LEUK!!!! ;D

[Chicary♥.]

Chicary
De weken gingen snel voorbij en daar was het dan eindelijk, de geschikte datum, vandaag was de dag.. oja Jacob en ik zijn nog getrouwd, nouja in klein gezelschap, zijn vader Billy wilde het zo graag. Het feest duurde ook niet lang en er was niks groots ofzo en geen mooie jurk, maar voor mij, was het geweldig. En vandaag ook weer, nouja hoop ik. Ik word door de gang heen gesjeesd op een brancard. "Het gaat gebeuren!!!!"zegt Quil handen klappend en pakt een camera tevoorschijn. "ONee! Je gaat het niet filmen!"roep ik boos uit. "Je zult niet alles zien, dus neem ik het even op"zegt Quil met een lach op zijn smoel.. grr... ik ga de bevalling kamer in.

*ploep* "Ik noem hem Carlos"zeg ik terwijl hij liefdevol in mijn armen ligt te spartelen. Jacob neemt hem over. "Hij is.. zo.. klein"zegt hij lief en houd Carlos heel voorzichtig vast, net of hij elk moment kon breken. Ik lach al die pijn, die was het allemaal waard geweest, hij is prachtig, net zo mooi als zijn vader, misschien nog wel mooier. "Hij lijkt ook op jou"zegt Jacob dan met een lach, hij pakt Carlos zijn handje vast, Carlos legt de andere net op mijn wang. Opeens horen we gesnik.. huh? Wie verpest dit mooie moment? "Sorry.. het is*snik* gewoon ZO mooi! *snik"zegt Quil -.- "OK!!!!!"horen we opeens van de gang... onee! NEE~!! "Bezoehoek!!!"hoor ik een vrolijk stemmetje gillen.. de deur gaat open.. ik kijk op.. die HEELEE wachtruimte stond vol mensen.. en allemaal hadden ze iets bij zich.. "Dit gaat nog een lange dag worden he?"zeg ik. "Misschien nog wel nachtwerk"zegt Jacob lachend. "Waarom doen ze me dit aan?"zeg ik zacht tegen Jacob, terwijl ik nep-lach naar de mensen. "Het is familie"zegt hij ook lachend. Ja.. hij had gelijk.. het is EN blijft familie.. "Nou laat de kadootjes maar doorkomen!"zeg ik en de rij verschuift...

En ze leefden nog heeeeeeel lang en gelukkig^^
oja ;D
EINDE!!♥

[JENNiFER♥.]

Aww, jeeeej! Carlos is geboren!

[Clémence♥]

20 mei 2010
Ik loop de winkelstaat in en ga meteen de eerste winkel in. De ici paris XL. Daar koop ik altijd mijn make-up. Ik pak meteen mijn portemonnee en ga naar de kassa. ‘ één Chanel lipstick rouge hydrabase, nummer 27.’ Zeg ik. ‘Dat is 21 euro.’ Zegt de kassière. Ik pak zoals Nathan mij gezegd heeft Nathan’s visa kaart uit mijn portemonnee en betaal ermee. Dankjewel Nate! Ik hang het tasje om mijn pols en loop de winkel uit naar de volgende winkel. De telefoon winkel. Ik kijk even rond. ‘Kan ik u helpen?’ vraagt een lange vrouw. ‘Ik zoek een nieuwe telefoon.’ Zeg ik. ‘U lijkt me wel een blackberry-type.’ Zegt ze. ‘Ja, ik heb die ooit gehad.. hij is erg handig.’ De vrouw pakt een doos onderuit de kast en geeft hem aan mij. ‘Open hem maar.’ Zegt de vrouw. Ik open de doos. In mijn hand ligt een splinternieuwe blackberry ‘Hij is fantastisch. Ik neem hem.’ Zeg ik zonder twijfel. ‘Op welke kaart moet ik het zeggen?’ Meteen pak ik de visa van Nate. ‘Deze.’ Zeg ik en geef hem aan haar. Ze haalt de kaart door een apparaat. ‘Oké. Er is 327,99 afgeschreven.’ Zegt de vrouw en geeft mij de visa kaart terug. Ze stopt de doos in een tasje. ‘dankuwel.’ Zeg ik. Na nog wat kleding gekocht te hebben ga ik op huis aan.. nouja Nathan’s huis…

15 mei 2018
Vandaag zijn Camiel en Robin 8 geworden! Het is een groot feest geworden omdat het meteen een afscheidsfeestje is. We gaan verhuizen naar Amerika. Eens een keer wat anders. Het vliegtuig vertrekt al over 5 uur en ik moet nog een aantal spulletjes inpakken.

28 april 2026
Ik kijk hem aan.. Het was zo lang geleden dat ik hem gezien heb.. misschien meer dan een jaar. Ik heb hem zo gemist. Hij tilt me op en legt me neer op zijn bed. We zoenen elkaar en hij trekt zijn T-shirt over zijn hoofd. Ik heb gewacht, al die jaren, totdat wij weer samen zouden zijn.' zegt hij. Ik bijt op mijn lip. ‘Ik ook op jou..’ fluister ik zacht. Zijn handen glijden naar mijn rug en maken de rits van mijn jurk open. Ik schuif hem uit en gooi hem naast zijn T-shirt neer. We beginnen weer te zoenen en ik maak zijn riem los. Hij tilt me tegen zich aan en ik hou hem even met zijn handen tegen. ‘Wat is er?’ vraagt hij. ‘Niks.’ Zeg ik en laat hem weer zijn gang gaan.

[Brooke♥.]

20 mei 2010
Nathan
Alle spullen zijn ingepakt. Daar gaan we dan.. ‘Ben je er helemaal klaar voor?’ vraag ik. Ze knikt. ‘Dan kunnen we gaan!’ zeg ik. Alice staat op de stoep te zwaaien. ‘Tot ziens Alice!’ roept E blij. Ze zal nog wel merken dat er van dat ‘tot ziens’ niet veel gaat kloppen. ‘Op naar onze huwelijksreis,’ zeg ik en druk het gaspedaal in. En dan rijdt de auto weg, met boven het nummerbord de woorden Just Married

21 mei 2010
Edriënne
Ik sta voorop het schip en geniet van het uitzicht. De Atlantische Oceaan is prachtig. Ik voel ineens twee armen om mijn middel. ‘Mooi is het he?’ zegt Nathan achter me. ‘Heel mooi,’ zeg ik. ‘De kleine wordt vast ook heel mooi, net zo mooi als jou,’ fluistert hij in m’n oor. Hij vond het dus wel leuk.. ‘Weet je, ik krijg hier net een beetje een Titanic gevoel bij,’ zeg ik giechelend. Ik strek mijn armen uit terwijl Nathan me stevig vast blijft houden. ‘Dit is niet de Titanic, dit is veel beter,’ zegt hij. ‘Dit schip zinkt niet,’ zeg ik lachend. ‘Nee, het brengt ons juist naar iets heel moois,‘ fluistert hij. Ik sluit m’n ogen en geniet van dit fijne moment. Dit is al mooi genoeg voor mij..

22 mei 2010
Nathan
‘Edriënne we zijn er,’ fluister ik en veeg wat van haar prachtige blonde haren uit haar gezicht. Ze was op het bankje in slaap gevallen op mijn schoot. Ze opent langzaam haar ogen. ‘Wat is er?’ vraagt ze zacht. ‘Welcome to New York,’ fluister ik zacht in haar oor.

23 mei 2010
Edriënne
‘Een huis, je hebt een huis gekocht, hier in New York?’ zeg ik verbaasd terwijl ik opkijk naar het grote huis. Nathan knikt. ‘Maar.. zo lang duurt de huwelijksreis toch niet?’ zeg ik. ‘De huwelijksreis niet, het leven wel,’ zegt Nathan. Ik kijk hem vragend aan. ‘Mijn hart ligt in Amerika, maar ook bij jou. En ik hou niet van een gebroken hart. Ik wil jou hier in Amerika hebben,’ zegt hij. Was dit nou een voorstel? ‘Wil je samen met mij hier in New York wonen?’ vraagt hij. Ik slik even. ‘Nathan.. ik.. dit is wel een heel erg groot aanbod..’ zeg ik. ‘De keuze is aan jou,’ zegt Nathan. Laat ik alles achter om hier met Nathan in New York te gaan wonen? Geen Anubis meer? Alhoewel, de hele dag Engels praten, de hele dag genieten van zijn sexy Amerikaanse accent.. ‘Ja, Nathan, ja ik wil,’ zeg ik, zoals ik het eigenlijk op de bruiloft had moeten zeggen.. Perfect..

17 december 2010 – middernacht
Nathan
‘Ik kan het niet! Het lukt me niet Nathan! Ik. Kan. Het. Niet!’ blijft ze maar zeggen. ‘Jawel je kan het wel E, nog even volhouden,’ zeg ik. ‘Nee! Nee!’ zegt ze. ‘Het lukt je E, jij kan dit, dat voel ik,’ zeg ik. ‘Ik ben bang Nathan,’ fluistert ze. ‘Je hoeft niet bang te zijn, ik ben bij je..’ zeg ik.

18 december 2010
Edriënne
‘Ze is prachtig,’ zeg ik met fonkelende ogen. ‘Inderdaad,’ zegt Nathan. ‘Lucy,’ zeg ik terwijl ik naar het prachtige baby’tje in mijn armen kijk. ‘Lucy Skye,’ zegt Nathan dan. ‘Lucy Skye?’ zeg ik verbaasd. Eigenlijk is dat wel mooi... ‘Niet goed?’ vraagt Nathan. ‘Jawel, het is prachtig,’ zeg ik. Ze is prachtig.. ‘Lucy Skye Archibald..’ fluister ik. Mijn dochtertje..

18 december 2010
Nathan
Ze heeft gelijk. Ze is prachtig. Maar niet alleen Lucy Skye, maar ook Edriënne, ze zijn beide prachtig. Mijn vrouw en mijn dochtertje. Ik glimlach. ‘Beautiful,’ fluister ik. Ze glimlachen terug, allebei.

1 januari 2011
Edriënne
Ik sta op het balkon en kijk uit over New York city. De zachte wind waait door mijn haren. Het is hier geweldig. Ik heb veel opgegeven om hier te gaan wonen, maar het is het waard. Ik zal mijn oude vrienden missen, maar iedereen zal nu een eigen weg gaan. ‘Gelukkig nieuwjaar,’ fluistert Nathan in mijn oor. ‘Jij ook,’ zeg ik en geef hem een zoen. Hij neemt Lucy van me over. ‘Het leven is mooi,’ fluistert Nathan dan. ‘Inderdaad,’ zeg ik. Hoe ver weg ik ook van mijn vrienden zal zijn, ik zal ze nooit meer vergeten, ze zijn voor altijd in mijn hart. ‘Jippy,’ zegt Nathan sarcastisch. Ik lach even. Het maakt me niet uit dat ik nu weet dat hij mijn gedachten kan lezen en ik niet meer. Het is nu eindelijk rustig in m’n hoofd. Alsof alles stil is, geen mysteries meer, het is voorbij. Het echte leven kan beginnen.
Ik heb veel geleerd in het leven, en ik kan het samenvatten in drie woorden: Het gaat verder.

The end ♥. ?

[Chicary♥.]

Nick
"Dat was een lekker ijsje he?"zeg ik en ik loop met Serena hand in hand en met Camiel op mijn arm naar huis. "Mama?"zegt Serena. "Die is even boodschappen doen, kijk maar"zeg ik en ik pak het briefje, mijn lieve vrouw, ze zorgde steeds zo goed voor ons.. ze ging steeds vaker weg om boodschappen te doen, of om een cursus te volgen, jammer dat ze dan elke keer NET niet slaagde, maarja, ik blijf bij haar volhouden dat ze het gewoon opnieuwe moet proberen en dat deed ze dan ook. "Kijk! Glas halfleeg!"zegt Serena en wijst naar een glas.. ik vond het hier prachtig in New York.. we hadden alles binnen handbereik.. het is nu al een jaar geleden dat ik Anubis voor het laatst zag, maar ik vind het hier geweldig.. hoewel.. ik toch wel heimwee heb aan Belderland.. het was daar meer .. vertrouwd? Ik pak Camiel en Ro op en neem Serena er ook nog bij. "kijk, dat glas is niet half leeg, het is halfvol^^"zeg ik.

Elizabeth
Argh die rotkinderen ook! *PLIEP* *PLIEP* "Dat wordt dan zeven vijf en negentig"zeg ik en ik haal wat geld uit de kassa en stop er ook wat in. "Dankuwel, fijne dag nog verder"zeg ik met een nep-glimlach. ik sta op, eindelijk deze rotdag voorbij met deze rotbaan.. nooit heb ik meer die vier miljoen gezien! Wat een oplichters! "Elizabeth! Opschieten! Die kassa wacht daar!"zegt Bertus boos.. mijn baas.. ja! Hij kon makkelijk praten! *evils* "Wanneer krijg ik ooit weer geld?"zeg ik nijdig tegen hem. "Geld is ook niet alles"zget hij en loopt weg. "Geld is niet alles, volgens degene die het hebben"zeg ik en zucht... mijn leven zou voor eeuwig bij deze stomme supermarkt liggen omdat ik teveel schulden had gemaakt.. ik haat belasting! (nog eentje Het hebben van schulden is niet erg. Zolang je maar de rente en aflossing kunt betalen.)

Shadowcat
"Zo"zeg ik met een lach en ik strik de achterkant nog wat strakker. "Hmhmhmhmh"zegt de man. "Ja jij bent mijn gijzelaar"zeg ik lachend en ik trek het tape van zijn mond af. "Laat me gaan! MAak me los!"zegt hij boos en ik prop een aardappel in zijn mond. "Rustig maar, Zolang je niet beweegt, kun je nog alle kanten op" zeg ik met een glimlach en loop naar de telefoon. "Ik heb uw man, maak het geld maar over... nee.. graag gedaan.. prettig zaken met u te hebben gedaan"zeg ik en ik hang op, ik pak mijn checklist van de muur af. "Mensen vermoorden, check, mensen hun geld aftroggelen, check, mensen helpen met ontvoeringen en daar flink voor buiten, check, mooi alles gedaan vandaag, nu mezelf even op een sardientje trakteren"zeg ik en ik trek de koelkast open. Lekker!

Zachary
"MEer, meer!"zegt de fotograaf. "Ja, ja dat is goed!"zget hij als ik nog meer naar voren poseer. Ik pak de twee knappe modellen erbij en neem ze in mijn armen. "Make-up!"zegt de fotograaf en klapt even in zijn handen en er komt een visasiste aan gerend. "Ja het model zweette"zegt de fotgraaf. Ik glimlach met mijn witte taden. "Ja, Rijk zijn is zwaar he, ladies?"zeg ik lachend en trek ze nog wat tegen me aan, dit werk zou me nooit vervelen!

Trudie en Ibrahim
"Onee! Die appeltaart is verbrand!!"zegt Trudie en ze pakt de ovenwantjes erbij. "Ach lieverd toch"zegt Ibrahim en komt binnen. "Ervaring is de optelsom van alle vergissingen, die je begaan bent"zegt Ibrahim en geeft Trudie een zoen. "Dank ge schat, je weet me altijd weer op te vrolijken"zegt ze blij en gooit de appeltaart weg. "En dat zal ik ook altijd blijven doen"zegt hij en pakt een appeltaart uit de boodschappen tas. Samen eten ze een stukje. "Op ons!"zegt Trudie met een puntje appeltaart omhoog. "Op ons!"zegt Ibrahim lachnd en stoot het punjte aan.

Minke
Ik kijk op vanuit de spiegel.. het was leeg hier, maar gelukkig was mijn familie er weer. "Het verleden is aanwezig in de toekomst"fluister ik terwijl ik door de spiegel naar de prachtige gebouwen kijk in 2011.

Eduardo
Ik pakke haar handen vast. "Jij nu mijn vrouw zijn!"zegge ik blij en zij lachen terug. "En jij mijn man"zegge zij. "Jij lief zijn"zegge ik en zij lachen. "Jij ook gekkie"zegge zij. "Ik niet helemaal gek zijn, sommige delen missen(I'm not a complete idiot, some parts are missing..."zegge ik dan. Zij lachen. "Gekke mallerd :3"zegge zij en ik haar zoen geven.

Stefan
Ik sta in de bar, waar mijn avond show tot gang is gekomen. Ik stap op het podium. "Hier is gein met Stefan!!"zegt de stem en ik zet mijn lach op en loop verder. Ik gebaar dat ze stil moeten zijn. "Goede avond allemaal! Fijn dat jullie zijn gekomen, van dichtbij of ver"zeg ik en ik ga op een kruk zitten. "Weet je? Onder weg hier naartoe, naar dit podium werd ik aangevallen door een vlieg, ik mepte hem natuulijk gelijk plat, zo sterk als ik ben^^"" zeg ik en ik laat een dun armpje zien en de mensen beginnen te lachen. "Maar goed! Ik dahc tdus.. je hebt verschil in vliegen! Zo kennen wij ook de eendagsvlieg en daarmee bedoel ik niet die slechte band van vorige week"Zeg ik met een lach en er begint weer gelach. "Maar goed, ik dacht er over na.. een dag! 1! eentje! Dus, in een dag alles doen! lijkt me best moeilijk en opeens bedacht ik.. Je zult maar een ééndagsvliegje zijn en je dag niet hebben."zeg ik en het gelach klinkt weer. "Dank u, dank u"zeg ik en ik maak een grote buiging en loop weg. Ze klappen nog harder, dan loop ik terug. "Dachten jullie nou echt al dat het was afgelopen? Nou dan zou ik mijn 26 euro terug betalen hoor als ik jullie was!"zeg ik en de avond gaat verder, geweldig dit werk, alleen maar lachende mensen, het beste vak ooit!

Lynn
Ik sta boos te kijken. "NEE! DIE ZIJN VAN MIJ!!"zeg ik en ik werp me tussen de strijd, uitverkoop bij chanel.. beste tijd ooit om te komen winkelen^^. Ik stap de winkel uit na mijn slag geslagen te hebben. Ik kijk naar mijn ring om mijn vinger. Gelukkig had ik die Stefan net op tijd gedumpt en met die rijke Herbert getrouwd die pas is overleden alweer. Ach jammer, ik ben nu een zielige weduwe met BAKKEN met geld! Ik pak mijn koffer en rol naar de gate. "Sorry, deze vlucht gaat niet door, het vliegtuig is niet goed aangekomen"Zegt de vrouw en ik schrik. "Als ik ooit het vliegtuig moet nemen, dan ga ik in de zwarte doos zitten!"zeg ik en ik loop weg, nouja, dan maar met die te luxe auto van Herbert die ik heb gererfd, op vakantie? nietwaar? mijn leven is ZO fantastisch.

Victor
"Zo Corvus, je veertjes glanzen weer mooi en we hebben het huis weer voor ons alleen, wat wil een man nog meer? Ik zeg maar zo, ik zeg maar niets"zeg ik lachend en ga in mijn stoel zitten en kijk vooruit.

Charlie
Ik zet mijn game uit. Ik ga vandaag met Kristel daten! Ik kijk in de spiegel. Hoe zou ik eruit zien? Goed genoeg? Ik sta op en ren naar beneden. Nouja.. ik wist in ieder geval dat ze aan de overkant woonde. Yes! Vandaag is het feest en morgen ook! en dat elke dag weer! Ik hield van mijn leven! Vooral nu ik geen puisten meer had, geen bril, geen lelijke schoenen, broek, t-shirt etc. En vooral omdat ik Kristel nu had! Ze had me veranderd! Op een goede manier dan he? I love her!

Leonard
"Nee, maar natuurlijk moppie! Natuurlijk heb ik aan je gedacht! .. wat? Nee.. owh.. nou gefeliciteerd dan nog! "zeg ik maar al te laat.. Simone heeft al opgehangen. "Weer een lover kwijt?"zegt Nadia lachend. "Haha"zeg ik sarcastisch, echt zo jammer dat ze niks meer met me wilde... "Ik ga weg, ik zie Natascha zo"zeg ik en ik loop weg. "PLayer!"roept Nadia me nog achterna. "Dankje! Ik ook van jou!"zeg ik en ik loop richting de straat. "Ach Natascha!"zeg ik en ik omarm haar en kijk haar dan diep in haar ogen. "Weet je dat je vader een dief is? Wil je weten waarom? Omdat hij alle sterren stal uit de lucht en die in jouw ogen stopte"zeg ik en ik kijk haar lief aan en ja hoor, daar krijg ik weer een zoen! Yes! I love it! And I will keep loving it^^.

Nadia
Ik kijk Leonard na, we hadden iets een tijdje..maarja.. niks geworden.. Een kus die het hart niet raakt, verveelt alleen de mond en ja! Wat verveelde hij me zeg! Hij is echt ZO BORING! vergeten wat ik ooit in hem zag! Ik sta op en pak mijn I-pod, wat een geluk dat ik Boris nu heb. We zijn gelukkig samen en dat is het belangrijkste heb ik ontdekt. "Hey schat, met mij, ik kom bij je eten"Zeg ik en hij lacht even. "Ok, tot zo dan!"zeg ik en ik pak snel mijn jas en ga weg, mijn moeder zou er vanzelf wel achterkomen als ze thuis kwam van dat cassiere baantje is de supermarkt. Misschien bleef ik nog wel wat langer bij Boris.. of heel lang...

Roel
Ik kijk in de spiegel.. waar zou Melody nu zijn? Ik draai me om en zie Alexandra voorbij lopen.. jammer dat ik hier zit op deze kostschool... ik draai me weer naar de spiegel toe en doe mijn haar even goed. " Spiegels herkennen nooit iemand!"zegt de leraar streng en tikt met zijn stokje op mijn tafel. Ik zucht.. ja duh.. alleen de gene die erin kijkt herkent zichzelf. "Hup hup, verder!"zegt hij en ik begin weer te spelen, ooit op een dag.. zal ik hem hier dankbaar voor zijn zegt hij steeds.. waarom komt die dag dan niet? "Proffessor kiramisu! Het is gelukt!!"zegt een vrouw die binnen komt. "Wat? Echt! Het concert?"zegt hij dan, waar ging dit gesprek over? "Ja, hij mag naast Andre Rieu spelen!"zegt de vrouw handenklappend..omg! Mijn droom komt uit! "ECHT?"zeg ik vrolijk en ik spring omhoog.. ik had een antwoord op mijn vraag, vandaag is die dag, mijn leven begint hier nu echt pas!

Lucas
Ik word niet meer opgehaald door C, ze was ergens heen, dat maakt mij niks uit. De strijd bijl is begraaven en ik sta op en trek eindelijk mijn normale kleren weer aan. "We zullen je missen"zegt Karl. "JA vast"zeg ik grinnikend en loop mee naar buiten. "Je bent nu een vrij man Lucas"zegt hij en kijkt me aan, ik knik. "Juist, een vrij man"zeg ik en het voelt zo goed om dat te zeggen! "We zien je niet graag terug, wel op de thee of koffie ofzo, maar niet in de cel"zegt hij en ik knik. "Ik ga het juiste pad in slaan en Niemand verdwaalt ooit op een rechte weg en daarom zal ik alleen nog terug komen voor die koekjes van Tanja bij de koffie"zeg ik met een lach en ga de wijde wereld in als vrij man. Ik was er klaar voor. Ik stap de bus in en die vertrekt. "Waarheen?"zegt de man. "Naar Flevoland"zeg ik met een lach en de bus vertrekt.. dit was het gewoon helemaal! Gelukkiger dan dit, zou ik nooit meer worden, voor het eerst, was ik weer vrij!

Pim
Ik sta op. "Echt?"zeg ik lachend. "Ja! We hebben de oude caravan voor een bungalow kunnen inruilen!"zegt mijn moeder. "Geweldig!"zeg ik blij. "WE gaan eten!"roept mam dan door het huis. "Ey! Eerst handen wassen!"zegt ze dan streng tegen mijn broertje. "Maar mam"zegt hij. "Handen wassen is niet vies^^"zegt ze dan met een lach en ik moet ook lachen. Ja! Het ging geweldig worden in die grote bungalow! En dan vooral met Jennifer erbij! Geweldig gewoon!

Dodenrijk xD

Edward
Vandaag is morgen alweer gisteren

April
"Ons leven is te vergelijken met een hoeveelheid water dat we uit de oceaan nemen en in onze handen houden. We noemen dit "ik". Het is hetzelfde als dat we het water "ons" water noemen, alleen omdat we het in onze handen houden. Vanuit het standpunt van het water gezien, is het een deel van de grote zee. Want als we onze handen openen, komt het water weer terug in de zee. Wanneer we weigeren om het water haar eigen weg te laten gaan, zal het muf worden. Ons leven is een deel van de universele ki, omhuld door het vlees van ons lichaam. Ofschoon we daar "ik" tegen zeggen, is het vanuit het standpunt van de geest eigenlijk de ki van het universum. Hoewel deze ki omsloten is door het vlees van ons lichaam, is het in voortdurende verbinding met het universum en vormt het er een aktief deel van. Wanneer de verbinding van onze eigen ki en de ki van het universum niet verzwakt is, zijn we gezond en levendig."

Mary
Vandaag is het verschil tussen gisteren en morgen

Marcus
Nooit blijft iets zoals het geweest is, niets bestaat om te blijven

Lucia
Ik kijk rond.. dus dit was waar je na je dood heen ging? Saai zeg, ik had wel wat meer actie verwacht. "Hey niet daar aankomen!"zegt een stem opeens als ik een appel pak. "Sorry hoor!"zeg ik. "Sorry alleen ter waarschuwing"zegt de stem. "Leuk hoor maar Ik spreek liever mij zelf tegen, dan dat ik het een ander laat doen."zeg ik en ik neem een hap van de appel. "Sneeuwitjes giftige appel"zegt de stem dan lachend en dan wordt alles zwart.... kan ik nou dubbel doodgaan denk ik? Maarja niemand die antwoord... zoveel onbeantwoorde vragen.. zoveel vragen.. zo weinig antwoorden..

Dierenrijk xD

Puddingkoekje!
Ik vlieg lans velden en wegen en ik vind het geweldig.. opeens vlieg ik langs een huis, die doorzichtig is! Ik zie iemand met een steen sjouwen. ohoh! Wie in een glazen huis woont moet niet met stenen smijten. denk ik en vlieg snel weg... ik had geen zin in lawaai! ^^ ik vlieg vrolijk verder en fluit, zoals ik dat nog heeeel lang zal gaan doen.

Kip
"Piep?"

Coockie/ Cloeckie!
"WRAF! WRAF!"zeg ik en ik krijg nog meer koekjes! Damned! I’m good

THE END!